آینده ازانِ روش‌های غیرحیوانیِ آزمایش و پژوهش است و هرچه زودتر آن را دریابیم، به نفع همهٔ کسانی خواهد بود که با آن سروکار دارند، از جمله حیوانات، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، شرکت‌های دارویی، و انسان‌هایی که بناست از چنین آزمایش‌هایی سود ببرند.
دکتر چارو چاندراسکارا، پژوهشگر زیست‌پزشکی، دانشمند مطرح و مروّج پژوهش‌های غیرحیوانی، و مؤسس/مدیر اجراییِ مرکز جایگزین‌های آزمایش روی حیوانات کانادا (@ccaam_cacvam) از دانشگاه ویندزور، می‌گوید «مسئله فقط تفاوت‌های گونه‌ای نیست، بلکه شیوهٔ انجام این تحقیقات نیز با مسائل بسیار زیادی روبه‌رو است. باید حیوانات را از طریق جراحی یا رژیم غذایی پرچرب بیمار کنیم. بنابراین، در رژیمشان دست می‌بریم، در ژنتیکشان دست می‌بریم، ژنی را از اینجا برمی‌داریم و ژنی را آنجا می‌افزاییم، یا با مواد شیمیایی لوزالمعده‌شان را از کار می‌اندازیم تا مثلاً مدل‌های دیابتی درست کنیم. با این دستکاری‌های آزمایشی روی حیوانات، واقعاً بیماریِ انسان بازسازی نمی‌شود، بلکه نسخه‌ای از آن به دست می‌آید.»
این حرف تازه‌ای نیست. دهه‌هاست که از آن مطلعیم و اگرچه دنیا دارد رفته‌رفته از خواب غفلت بیدار می‌شود و رو به جلو گام برمی‌دارد، سرعتمان به‌اندازهٔ کافی زیاد نیست، و این به قیمت زجرکشیدن سالانهٔ میلیون‌ها حیوان در نتیجهٔ استثمار، شکنجه، و نهایتاً مرگ تمام می‌شود. یادمان نرود انسان‌هایی که چشم‌انتظار روش‌های درمانیِ ایمن و اثربخش‌اند نیز در این میان متضرر می‌شوند.
قبلاً گفته‌ایم و باز هم می‌گوییم. روش‌های غیرحیوانی وجود دارد، مثل فناوری اندام-روی-تراشه، پرورش سلول‌های سه‌بعدی، و شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، در میان موارد متعدد دیگر. وقتی علمش را داریم، وقتی جواب می‌دهد، و وقتی کم‌هزینه‌تر و سریع‌تر است، چرا از آن استقبال نمی‌شود؟
منبع
مترجم: محمدرسول علیزاده اصلی
Leave A Comment