سرگذشت سه دانشمند که روی حیوانات آزمایش انجام می‌دادند و حالا مسیر خود را عوض کرده‌اند.

🎞 مستند سوژه‌های آزمایش  🏆 برندهٔ جایزهٔ جشنوارهٔ فیلم رِیندَنس؛

اثری از کارگردان مستند ٧٣ گاو  که پیش‌تر برندهٔ جایزهٔ بفتا شد.

 

 

قسمتی از روایت فیلم :

 

در کودکی همیشه به حیوانات و حیات‌وحش علاقه داشتم.

عضو کلوپ زیست‌شناسی‌ای شدم که فرصت تماشای حیوانات بسیاری را در  سکونت‌گاه طبیعی‌شان فراهم

می‌کرد. علاوه‌براین، امکان کار  کردن در آزمایشگاه هم بود.

وقتی ذهن کنجکاو یک کودک را داشته باشی، می‌خواهی بفهمی درون حیوانات چه‌خبر است.

این چیزی بود که مرا جذب کرد و به این مسیر کشاند. و برای این‌که بتوانی درون حیوان را ببینی باید بتوانی

کالبد‌شکافی کنی و از قضا من هم  مهارت‌های لازمش را داشتم.

وقتی بچه‌ای و تمجید می‌شوی که: «اوه…َ تو در زنده‌شکافیِ حیوانات و مهارت‌های جراحی و این‌جور چیزها

خیلی چیره‌دستی.»

یک‌جورهایی با خودت فکر می‌کنی که خب این رسالت من است و چیزی‌ست که باید شغل‌ام باشد.

پس این‌طور بود که وارد رشتۀ زیست‌شناسی شدم. بعد از فارغ‌التحصیل شدنم از کالجتصمیم گرفتم دکترا

هم بخوانم. پس با هواپیما به آن سرِ  دنیا رفتم به ایالات متحده.

آن موقع هیجان‌انگیز بود چون با خودم می‌گفتم اوه وارد این دورۀ آموزشی شدم و همان چیزهایی که عمری

آرزویشان را داشتم مطالعه و بررسی  می‌کنم.

بیماری‌های قلبی-عروقی و رابطۀ میان رژیم‌های غذایی پرچرب و نارسایی قلبی را بررسی می‌کردم. خب

کاری که کردیم این بود که به  موش‌های صحرایی رژیمی سرشار از چربی‌های اشباع خوراندیم و بعد با

جراحی باعثِ نارساییِ قلبی‌شان شدی از طریق مسدود کردن شریانی در قلبشان، یعنی در اصل با القا

کردن حملۀ قلبی.

یافته‌های من فقط در موش‌های صحرایی درست است و در انسان‌ها صدق نمی‌کند.

این امر سؤال بزرگی را به‌وجود می‌آورد این‌که پس اصلاً چرا این‌کار را می‌کنیم؟ چرا از موش‌های صحرایی استفاده می‌کنیم؟

پس پیش استاد راهنمایم رفتم اما او هیچ‌ مشکلی در این روال نمی‌دید.

عمیق‌تر شدم و فهمیدم که این فقط یک مورد استثنایی نبود. پی بردم اکثر مطالعاتِ حیوانی،

 منعکس‌کنندۀ زیست‌شناسی و فیزیولوژی انسان نیست تا حدی ‌که ۹۵% اوقاتی که دارویی روی حیوانات

آزمایش می‌شود و نتیجه‌اش امن و مؤثر است، معلوم می‌شود که در انسان‌ها صدق نمی‌کند.

پس ۹۵% اوقات دارو در کارآزمایی‌های بالینی شکست می‌خورد. و تمام این آزمایش‌های حیوانی‌ای که ما

انجامشان می‌دادیم

فقط…

نمی‌دانم برای چه بوده. و این موقع بود که از تحقیقم عمیقاً ناراحت شدم. این مشکل را برای افراد زیادی

شرح دادم و آن‌ها هم می‌گفتند که خب می‌دانی،  روال انجام کار علمی همین است و جواب من این بود که

نهههههه. …

از آن سرِ دنیا با هواپیما به این‌جا آمده بودم تا مشغول مطالعۀ «علمی» باشم. این چیزی نبود که انتظارش را

داشتم…..

شما را به دیدن این مستند از طریق این لینک دعوت میکنیم.