امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی روش های آموزشی متنوع و موثری برای آموزش مهارت های جراحی ابداع شده است .در این فیلم :
http://www.aparat.com/v/fAQjZ
به روایت (( دکتر عماد عبود )) ، استاد نوروسرجری دانشکده آرکانزاس و مبدع مدل ((جسد زنده= Live Cadavere))
، میشنویم که برای آموزش جراحی مراحل زیر باید طی بشوند:
۱- تمرین مهارت های اولیه روی مانکن ها:
مانکن ها مصنوعی هستند و بافت واقعی ندارند و برای هماهنگی مغز و عضلات برای انجام مهارت های جراحی مناسبند. به اصطلاح دست دانشجو و رزیدنت را راه میاندازند.
۲- واقعیت های مجازی یا Virtual Reality:
شبیه سازهای کامپیوتری هستند که انواع و اقسام جراحی ها را شبیه سازی می کنند. معرکه و بی نظیرند و تقریبا دانشجو را قادر به تمرین هر نوع جراحی می کنند. اما در دنیای مجازی این کار ها انجام می گیرند.
۳-استفاده از جسد زنده یا Live Cadavere :
این مدل بالاترین سطح آموزش را قبل از کار روی موجود زنده فراهم می کنند.
در این مدل، یک سری ویژگی ها و خصوصیات بدن زنده به جسد اضافه شده اند تا اینکه یک جسد زنده ایجاد شود.
دانشجو با آناتومی موجود زنده آشنا و هماهنگ میشود و این فرصت را دارد که تمام انواع عملیاتی را که از نظر اخلاقی اجازه ندارد روی موجود زنده تمرین کند، روی جسد زنده تمرین کرده و مهارت کسب کند.
تمرین روی حیوان زنده نه تنها از نظر اخلاقی مورد قبول نیست، برای دانشجوی پزشکی کاری بی معنا است ، چون آناتومی حیوان نامانوس و متفاوت از آناتومی و فیزیولوژی انسان است.
مهمتر از همه مهارت هایی وجود دارند که رزیدنت های جراحی هرگز موقعیت تمرین آنها را پیدا نمی کنند، و یا هرگز در دوره کارورزی خود به آن موارد برخورد نمی کنند.
مدل جسد زنده این امکان را برای آنها فراهم میکند که قبل از فارغ التحصیلی این مهارت ها را تمرین کرده و آمادگی لازم برای مواجهه با آنها را روی بیمار واقعی در آینده داشته باشند.
Leave A Comment